La vida de Patonet a la grépia Arcanèl

Bonjorn,

Me soni Patonet, soi una moneca e/o un docinon, mas subretot soi la mascòta de la grépia Arcanèl a Tolosa. (Podètz legir lo text escrit sul siti oèb d’Arcanèl). Aicí, cadun me coneis : los nenons me podon prene dins los braces e me calinejar. Ieu tanben lor fau potons, e mai bèls quand son maluroses. Çò que lor agrada fòrça es quand canti en occitan : m'agachan e m’escotan en bolegant braces e cambas !!!

Quand los pichons mai bèls me veson, sabon que va èsser l’ora de jogar en òc. Aquò lor agrada plan !!! D’en primièr amb la Genevièva que ven cada setmana e organiza un talhièr (comptinas, danças, musica, legò.... ) per una còla de 6/7 enfants en charrant.

Aquel talhièr debuta totjorn parièr ambe ma cançon per acampar los enfants : Vèni, vèni, vèni aquí, vèni vèni los dròllets, (sus l'aire d’una cançon creada per la Talvera). Los mainats s’amassan e me van sonar : Tòc tòc tòc Patonet soi aicí ... e ièu respond : qual ès? Cadun ditz son nom e desiri la benvenguda e lor fau lo poton....puèi anam jogar amassa pendent 20 minutes a quicòm prèp. A la fin de la sesilha, una autra comptina tampa lo talhièr: “Senher poçe torna a son ostal...”. Dansi amb los enfants e nos disèm al reveire sus la meteissa cançon de la debuta en cambient “vèni” per “adieu-siatz”...

Potons

Lo Patonet